Douwe Bob: de mooiste liefdesliedjes

Donderdag 14 februari, Valentijnsdag, was Douwe Bob te gast. Hij had een Edison gekregen voor  ‘The Shape I’m In’, naar eigen zeggen een break-up album. In zijn speech bij de uitreiking bedankte hij zijn ex, want zonder haar zou het album er niet zijn geweest, én zijn nieuwe vriendin ‘voor het lijmen van z’n hart’. Daarom bespraken we zijn allermooiste liefdesliedjes uit de muziekgeschiedenis. 

Hij begon met ' The End of the World' van  Skeeter Davis : "Ik vind dit zo mooi omdat Skeeter Davis zingt met de eerlijkheid van een kind. Hoe kan de zon nou nog schijnen, waarom fluiten de vogels? Snappen ze dan niet dat het het einde van de wereld is?"

Daarna volgde  'You're Still the One' van Shania Twain. Voordat de uitzending begon speelde hij het nummer helemaal, met op piano Matthijs van Duijvenbode.  "Dit noemen ze een guilty pleasure, maar ik vind het vooral heel goed en voel me daar niet schuldig over. Deze song is eenvoudig, maar wel geraffineerd. Het beste Valentijnsliedje ooit."

"George Jones leefde deze song echt. Hij is ooit nog eens op zijn grasmaaier naar de kroeg gereden omdat zijn vrouw de autosleutels had verstopt. Het is ook heel eerlijk, maar er zit ook zelfspot in. En dan die stem..."

"Dit vind ik een van de mooiste Nederlandstalige nummers ooit gemaakt. De tekst gaat over loslaten en dan zo prachtig opgeschreven. Doe alles wat je moet doen, maar kom alsjeblieft terug. Als je van iemand houdt moet je ook kunnen loslaten, anders verstik je."

Vóór de uitzending speelde Douwe ook nog ' Morning Sunset ': 

Douwe sloot af met het wondermooie 'I Do':